‘Ik voelde me anders’
Het begon als een gezellige pot voetbal met collega’s, maar het eindigde in het ziekenhuis. Het leek een onschuldig ongeluk, toen Edwin twee ballen tegelijk op zijn slaap kreeg. Het resulteerde in een jarenlange strijd. “Ik werd wakker in het ziekenhuis en voelde me ‘anders’”, zo vertelt Edwin openhartig. “Ik kon ineens niet meer tegen drukte, licht of geluid. Ik was 32, maar voelde me oud vanbinnen.”
Vijf jaar lang vocht Edwin voor herstel. De doorbraak kwam dankzij een intensieve behandeling in de Verenigde Staten. Een traject dat veel kostte, maar ook zijn leven weer terugbracht. “Tegenwoordig werk ik weer, sport ik weer en kan ik zelfs genieten van een drukke kroeg. En precies dat gun ik anderen ook. Daarom zet ik me met volle overtuiging in voor Swim4Brains.”
Meewerkend voorman
Edwin is meer dan alleen een coach en ziet meer rollen voor zichzelf dan alleen een motiverende factor. “Ik zie mezelf meer als meewerkend voorman. Niet streng, maar wel scherp. Ik vertrouw op het eigen kunnen van het team, maar ben altijd in de buurt als het nodig is.” De rol van Edwin komt op de dag van Swim4Brains echt goed tot zijn recht. “Op de dag zelf sta ik in dienst van het team en bewaak ik het totaalplaatje. Ik zorg voor motivatie, houd de veiligheid in de gaten en zorg voor het plezier. Ik houd de sfeer aan boord positief, onderhoud contact met het thuisfront en zorg voor een lekker muziekje. Het mag ook gewoon leuk zijn.”
Bakken energie
Wat Edwin misschien nog het mooiste vindt aan zijn rol als coach, is het zien groeien van het team. “Ik heb de zwemmers echt enorme stappen zien maken. In techniek, in conditie, maar vooral in zelfvertrouwen. Daar haal ik ontzettend veel plezier uit. Het is prachtig om te zien hoe collega’s elkaar motiveren, elkaar verrassen en boven zichzelf uitstijgen. Dat geeft mij als coach ook bakken energie.”
Omdat het weer kan
De betrokkenheid van Edwin is dus allesbehalve toevallig. “Ik weet hoe het is om hersenletsel te hebben. Om je jong te voelen, maar te leven met beperkingen die je niet begrijpt. Ik voelde me gevangen in een lichaam dat niet meer bij mijn leeftijd paste. Dankzij goede zorg heb ik mijn leven weer terug. Dat gun ik iedereen en daarom zamelen we geld in. Elke euro telt en ik ben iedereen die doneert enorm dankbaar.”
“Let’s swim ahead together”, zo besluit Edwin zijn verhaal. “Ik kijk, net zoals de zwemmers, uit naar de finish. En naar de borrel in de drukte. Omdat dat weer kan.”
